کارگردان مستند «شمارش معکوس» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بزرگترین مشکل مستندسازان به خصوص مستندسازان حوزه اجتماعی این است که تهیه کنندگان حرفه ای سینمای مستند راضی به تولید آثار مستند اجتماعی نیستند چرا که این موضوعات مورد پذیرش بسیاری نهادها و... نیست و آن ها ورود به این مقوله را برای خود ریسک تلقی می کنند؛ از سوی دیگر شبکه مستند تلویزیون جایگاهی برای فیلم های مستند اجتماعی در نظر نمی گیرد و فقط مستندهایی خاص بر اساس سیاست های از پیش تعیین شده خود را نمایش می دهد و همین امر باعث می شود تا مستندسازان اجتماعی یک پتانسیل مهم که تلویزیون است را از دست بدهند.

وی ادامه داد: این در حالی است که باید فضا به سمتی پیش برود تا برای همه آثار سینمای مستند در هر حوزه و با هر رویکردی به صورت مساوی و عادلانه امکان نمایش فراهم شود نه اینکه تنها از برخی مستندهای خاص و یا افراد خاص حمایت صورت گیرد.

حناچی سپس با بیان اینکه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هم مدت ها است تنها به عنوان سرمایه گذار برخی از آثار مستند را حمایت می کند اظهار داشت: در واقع مرکز تهیه کنندگی آثار را بر عهده نمی گیرد و همچنین مانند تلویزیون از برخی از سوژه ها برای تولید یک اثر مستند حمایتی نمی کند این اتفاق در حالی است که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان یک نهاد دولتی و نهادی که بودجه بسیار خوبی در اختیار دارد باید به همه مستندسازان به شکلی عادلانه حمایت کند.

کارگردان مستند «قصه دختران فروغ» خاطرنشان کرد: نیم نگاهی به محوریت تولیدات مرکز گسترش نشان می دهد که دست اندرکاران آن روی چه نوع فیلم هایی سرمایه گذاری می کنند و بیان چه موضوعاتی برایشان اهمیت دارد! متأسفانه این نهاد هیچ توجهی به موضوعات حاد اجتماعی ندارد و اصولاً طرح هایی در این زمینه را نمی پذیرد و هیچ نوع حمایتی از این آثار به عمل نمی آورد چرا که آن ها هم مانند تهیه کنندگان حرفه ای سینمای مستند ورود به این حوزه را برای خود ریسک تلقی می کنند.

این سینماگر تصریح کرد: زمانی که تنها نهاد رسمی سینمای مستند در ایران به این روش و شیوه با برخی مستندها و مستندسازان برخورد می کند ما هم به ناچار مجبور می شویم فیلم های مان را برای اولین نمایش به فستیوال های خارجی بفرستیم و این در حالی است که مایل بودیم فیلم های مان که برای مردم همین دیار ساخته شده اند برای اولین بار در ایران به نمایش درمی آمدند اما چون نمی توانیم فیلم های مان را در کمد نگهداری کنیم و مایلیم آثارمان دیده شوند آن ها را به جشنواره های خارجی می فرستیم چرا که حداقل امکان نمایش آثارمان در آن جشنواره ها وجود دارد.

حناچی تأکید کرد: من امیدوارم  شرایطی به وجود آید تا همه مستندسازان با هر نگرشی بتوانند آثارشان را در کشور خودمان به نمایش درآوردند و مسئولان از آثار آن ها به هر طریق ممکن حمایت داشته باشند. یک مستندساز به خصوص یک مستندساز اجتماعی برای آگاهی مردم مبادرت به تولید اثرش می کند و ما مایل هستیم مردم با دیدن آثارمان به این آگاهی برسند.